World Maritime Day (25. september í ár)

Eva Andrésen
Sep 26
2 min read

Tá sólini fer undir og myrkrið leggur seg yvir býir og havnir, hendir nakað serligt. Brúgvar, ráðhús og høvuðsbygningar byrja at skína í einum djúpum, bláum ljósi. Tað er ikki til pynt – tað er eitt boð.

Blái liturin er liturin hjá havinum. Hann minnir okkum á tær óteljandi ferðir, skip hava siglt við vørum, við fólki og við dreymum tvørtur um havini. Hann minnir okkum eisini á teir menn og tær kvinnur, sum hava latið lív, ella sum enn í dag stríðast í kulda, stormi og einsemi – fyri at heimurin skal hanga saman.

IMO, altjóða sjóvinnufelagsskapurin, tók hetta tiltak upp fyri at gera sjófólkið sýnligt. Tí hóast meira enn 80% av allari vøruflutninginum í heiminum fer fram sjóvegis, síggja vit sjáldan andlitini handan arbeiðið.

Tá vit lýsa við bláum:

siga vit takk til sjófólkið,

minna vit á, at havini skulu verjast,

og vísa vit øllum, at sjóvinnan er ein ósjónlig men alneyðug lívæðr í okkara gerandisdegi.

Eitt barn, sum stendur og sær eitt blátt upplýst ráðhús, spyr kanska:

“Hví lýsir tað blátt?”

Og mamman svarar:

“Tí at havini halda lívinum í gongd – og hetta er okkara háttur at siga takk til tey, sum bera okkum heim úr fjarskotnum londum.”

So hvørt blátt ljós, ið logar í náttini, er sum eitt lítið fyribyrgjandi hav – eitt minnismerki og eitt lyfti: Vit gloyma ikki havini, og vit gloyma ikki tey, sum liva og arbeiða á tí.

Ein yrking:

Tá náttin fellur, og heimurin svevur, koma ljósini at loga – blá, sum sjálvt havið.

Tey eru ikki bara ljós. Tey eru røddir úr fjarskotnum bylgjum, tá vindurin ber boð frá teimum, sum róðust við stormin og dámdu fjørðin.

Blái liturin – litur djúpa havsins – minnir okkum á alt tað, vit ikki síggja: skipini, sum bera okkum lívið, og menniskjuni, sum bera skipini.

Eitt ljós í einum glugga, ein brúgv í eini stórhavn, eitt ráðhús mitt í einum býi – øll skína tey blá, sum leiðarstjørnur.

Og meðan tey lýsa, minnast vit: at havini eru okkara lívsæðrar, at sjófólkið er okkara ósjónliga familja, og at teirra ferð skal ongantíð verða gloymd.

So, tá tú sært eitt blátt ljós loga í nátt, lat tað siga tær: “Takk fyri. Vit síggja teg. Vit gloyma teg ikki.”